Poznań Dom Prowincjalny

Dom zakonny istnieje od 1967 r. Wraz z utworzeniem Prowincji Poznańskiej 9.04.1972 r. został przeznaczony na Dom Prowincjalny. Od 2000 r. prowadzona jest przez siostry Jadłodajnia im. św. Brata Alberta. Każdego dnia wydawanych jest ok. 150 gorących posiłków, a po południu kanapki.

Historia

O początkach domu zakonnego Zgromadzenia Sióstr Albertynek w Poznaniu zapisano w kronice domu następującą notatkę: „Siostry, które miały przyjechać na nową placówkę wyjechały z Krakowa w dniu 16 listopada 1967 roku, a więc w uroczystość Matki Bożej Ostrobramskiej. Wyjechały na noc, a przyjechały w dniu 17 listopada 1967 roku rano. Były to: s. Ludgarda (Banasiak) i s. Epifania (Nogala). Ze Śremu nadjechały też zaraz s. Prowincjalna Janina, s. P. Eustella i s. Gabriela. Trudzia Kalita, pracownica ze Śremu, przyjechała wozem z rzeczami (sienniki, prycze, stół, parawany). Przyjęcie Sióstr przez p. Warzochową nie było przyjemne. Oświadczyła siostrom, że z domu nie ustąpi. Klucze jednak dała Siostrom. Jak się okazało, bardzo żałowała, że dom sprzedała.

Do czasu utworzenia Prowincji Poznańskiej, dom przy ul. Ściegiennego w Poznaniu przynależał prawnie do Prowincji Warszawskiej. W Kronice w Warszawie można przeczytać taki zapis: „5 stycznia 72 r. wyprowadziła się ostatecznie z domu sióstr lokatorka, była właścicielka tego domu p. Aleksandra Warzochowa, do swego własnego domu nowo wybudowanego w Poznaniu, ul. Bułgarska 68. Zaraz rozpoczęto przygotowanie pomieszczeń po lokatorce do potrzeb domu prowincjalnego, który ma niedługo rozpocząć swoją działalność na terenie poznańskim”

W roku 1970 przystąpiono do kapitalnego remontu. Budynek miał 8 pokoi i 2 kuchenki. Na parterze mieściła się kaplica i rozmównica, a w suterenach refektarz, kuchnia i pokoje gościnne. Na piętrze były pokoje dla sióstr. Dnia 28 sierpnia 1972 roku ks. abp Antoni Baraniak poświęcił kaplicę pw. Matki Boskiej Częstochowskiej, a stałą posługę w niej zaczęli pełnić ojcowie Karmelici Bosi.

W roku 1978 wspólnotę zakonną Domu Prowincjalnego w Poznaniu tworzyło osiem sióstr. Z kaplicy domowej, oprócz wspólnoty korzystali również sąsiedzi oraz osoby przeważnie starsze i chore mieszkające w pobliżu.

Do nieruchomości przy ul. Ściegiennego 133 w roku 1979 dokupiono działkę przylegającą od państwa Nogalów, mieszkających w sąsiedztwie i rozpoczęto rozbudowę domu w celu przystosowania go dla potrzeb Prowincji. Poszerzono cały budynek w głąb ogrodu i dobudowano drugie piętro.

Obecna działalność

Od samego początku istnienia domu zakonnego w Poznaniu, siostry udzielały wsparcia przychodzącym do furty osobom bezdomnym. W kuchni klasztornej gotowano gorącą, pożywną zupę, którą podawano z kawałkiem chleba. Siostry wspierały również ubogich poprzez realizowanie recept dla chorych. W 2000 roku dobudowano do budynku klasztoru przy ul. Ściegiennego 133 pomieszczenie na tzw. Jadłodajnię św. Brata Alberta. Patronat Jadłodajni przejęła Caritas Archidiecezji Poznańskiej. Od tego czasu wydawanych jest tutaj codziennie kilkaset porcji gorącego posiłku oraz kanapki. Jadłodajnia czynna jest sześć dni w tygodniu oraz dodatkowo dwie niedziele w miesiącu. W kuchni domowej przygotowywanych jest też kilkanaście pełnych obiadów i dostarczanych przez wolontariuszy do mieszkań osób samotnych, mieszkających w najbliższej okolicy. Udzielana jest również pomoc rodzinom wielodzietnym i matkom samotnie wychowującym dzieci.

Dla osób korzystających z Jadłodajni organizowane są w kaplicy domowej rekolekcje wielkopostne i adwentowe. Na przestrzeni dwudziestu lat istnienia Jadłodajni, zawiązała się grupa modlitewna, która raz w tygodniu spotyka się na dzieleniu Słowem Bożym i modlitwie różańcowej. Każdego roku w ramach Tygodnia Miłosierdzia siostry podejmują kwestę na rzecz ubogich na poznańskich targach. Liczba potrzebujących każdego roku jest większa. Siostry zatrudniają też kilka osób w celu zapewnienia im środków do godnego życia. Korzystają też z pomocy wolontariuszy i harcerzy. Dla osób korzystających z Jadłodajni, organizowane są również różnego rodzaju pielgrzymki, wspólne wyjścia do kina czy też pikniki. W roku 2013 przy Jadłodajni powstał tzw. pokój interwencji. Jest to 3-osobowy pokój z łazienką, który służy za tymczasowe lokum dla osób, które chcą podjąć próbę wyjścia z bezdomności. Czas pobytu w pokoju interwencji kryzysowej nie jest określony, zależy od indywidualnej sytuacji podopiecznego. Osobom przebywającym w punkcie interwencji pomaga się w załatwieniu odpowiednich formalności, ubezpieczenia, pracy, terapii.

W Domu Prowincjalnym organizowane są również rekolekcje, dni skupienia i spotkania formacyjne dla sióstr na różnych etapach formacji oraz rekolekcje i dni skupienia dla młodzieży. Czasem dziewczęta korzystają z indywidualnych dni skupienia w kaplicy zakonnej. W ramach Prowincjalnego Referatu Powołań, siostry w miarę możliwości angażują się w różnego rodzaju spotkania młodzieży, rekolekcje wielkopostne i adwentowe w parafiach na terenie Prowincji Poznańskiej oraz prowadzą okolicznościowe katechezy w szkołach.

Podczas pandemii koronawirusa w roku 2020 niektóre siostry z Domu Prowincjalnego podjęły wyzwanie i zgłosiły się dobrowolnie do posługi w innych placówkach Zgromadzenia, a także w ośrodkach prowadzonych przez instytucje państwowe, aby pomóc osobom zarażonym i chorym.